A l'Ammiragliō Giōvanni Bettolō
Pè ûn muggiō dè mōtivi e specialmente Perchè anche vûi sei cōmme i Camuggìn Nato e cresciû in mâ e finalmente Perchè sei de Camuggi çittadin,
Sentō ûn besognō forte e prepōtente Dè dedicave i versi me meschìn. Cōscì se ûn giorno vè satesse in mente, Quande anche vûi lascieï de fa ō marin, Dè vegnivene in mezō a ‘e nostre gente, Doppō tantō travaggiō, a riposâ, Vè truviescï dō paize za aō cōrrente.
Perchè, vedeï, cōn questō librettìn In ‘të ûn mōmentō vûi puœi imparâ A cōnōscê Camōggi e i Camōggìn. Giacomo Razeto Primo Macchinista – P.fo Duca di Genova
***
L'avvegnî de Camōggi
Nata in sce ûn ïsoettinn-a dirupâ Camōggi, che dō resto a gh'ëa vixinn-a, Pe’ pœìse estendê, co'ûnn-a passerínn-a, Ä costa ûn bello giōrno a s'è attaccâ.
Primma a s'è esteiza tûtta in riva a-o mâ, Ma doppo a l'ha dovûo montâ in collinn-a, Formando fra e sò stradde ûn mōntechinn-a Ch'ō rende fadigóso ō passeggiâ.
Però se s'asc-cianesse ō Castellâ, Nō sōlo se formieìva ûnn-a cianûa Dä Ciassa dō Teatro finn-a in mâ,
Ma de in tō Castagnôu spariâ ä dreitûa L'ûmido che ghe porta a gran rōsâ, Chè ō sô ō se gh'affermiâ pe’ fin ch'ō dûa.
Ma ancōn de ciù, da questa gran cianûa, Che, pe-o sò clima dôçe, a diventiâ Ûn scito allegro de villezzatûa, Da-o quæ tûtta a Rivëa se dominiâ,
E a vista se godiâ de tûtta Rûa, Scavâ in trincea, dä parte verso ō mâ, Partiâ ûnn-a stradda, còmoda e segûa, Che finn-a San Fertōso a l'arriviâ.
E co-i detriti che bêuttian zù in mâ, E quarche lebecciadda ûn pö inçernûâ, A ciazza in poco tempo a se ingrandiâ.
Coscì Camōggi a diventiâ ä dreitûa Ûn Eden, segge a stæ che pe’ svernâ, Ûn vëro Paradiso in miniatûa!
*** Ō Mûseo Marinaro de Camōggi A-o Raxōnê Gio. Bono Ferrari, Fondatô dō Mûseo (1938)
Dunque Camōggi anchêu ō se pêu vantâ D'aveì lê ascì ûn magnifico Mûseo, Ch'ō prêuva che s'è dïto sempre ō vëo Vantando a sò Marinn-a ammalemmâ.
A quæ a l'è sempre stæta equipaggiâ Da ûn personale ardimentoso e fëo, Che ûn Camòggin, da sōlo, ō fava ō'rëo De duï foresti, sensa esagerâ.
Descrìvive ō Mûseo? Ma ō dî pe rïe, Che a vœìlo fâ, nō me bastieìva ûn giōrnol Ve’ baste dî che e mûage sōn gremïe
De quaddri de velieri e tûtt'intōrno Modelli gh'è de barchi, gh'è istrumentì, E de Marinn-a ûn mûggio de ingredíenti!
De questi, a dïve ō vëo, ghe n'è mai tanti, Che manco ve-i savieìvo nominâ; Gh'è di astrólabï antighi e gh'è sestanti Di ciù moderni che se pêu attrovâ.
Gh'è bûsciœ d'ogni tipo, gh'è quadranti, Gh'è carte e gh'è scandaggi pe’ sōndâ, Gh'è cannōcciali... ma se vaddo avanti, Ve _tëgno chì daveì pe’ ûnn-a giórnâ.
E quande ve l'avesse ben descrîto, Dovieìsci sempre andâlo a vixitâ; Perché questo Mûséo, ve 1'hò za dïto,
Ciù d'ogni cosa ō vêu documentâ, Che a-o mōndo nō existeìva ûnn-a Marinn-a Ch'a sûperesse quella Camōgginn-a!
*** A Casa de Riposo de Camōggi pe’ i veterani dō mâ
Primma che a Casa a föse costruïa, Pochi credeìvan ch'a se poeìse fâ, E quande doppo tanto a l'è finïa, Nō gh'ëa dinæ pe’ fâla funzionâ.
E allōa ve lascio dî se l'han scöxïa! Ma quande all'Istitûto a l'è passâ E in poco tempo de mainæ a s'è impïa Se sōn dovûi ricredde... e l'han lödâ.
Che lì, cōmme ûnn-a nave a çerca ō porto, Vëgi che s'èan frûstæ in sce l’ægua sâ, Gh'entràvan pe’ çercâ ûn pó de conforto.
Pe’ questo se dovemmo ricordâ, Sebben da tanto tempo ō segge morto, Dō grande camōggin che l'ha ideâ!
E za che se trovemmo in argomento Dæto che anchêu ciù d'ûn se va a vantâ D'aveìla da lê sōlo fabbricâ, Ghe domandiô: Da chi e con che intervento Avemmo avûo i -dinæ pe’ fala fâ? E chi in Conseggio ha avûo tanto ardimento Da ìmponn-e e fâ vötâ ō trasferimento All'Istituto ch'ō se l'è accollâ?
E chi a fæto levâ quello mûagion Davanti a-e scae, ch'ō riciamava ä mente L'entrata antiga de ûn munio bastion?
E chi ha fæto acquistâ recentemente A Villa che co-a Casa a-confinava? Ve seì scordæ, n'è vëo? Me l'aspetäva!.=
|